Geschiedenis

Als je wordt gebeten door de tuinmicrobe is er geen houden meer aan. Dan ben je voor de rest van je leven besmet. Dat overkwam mij in 1998. Ik kreeg per toeval een tijdschrift in handen met daarin de mooiste foto’s van de schitterendste tuinen. Ik dacht: zo kan het dus ook, en: dat wil ik ook!
Dit soort tijdschriften belichten de tuin natuurlijk op het allergunstigste moment en van de allerbeste kant, maar ik was helemaal om. En hoewel ik al jaren met veel plezier tuinierde, zou het vanaf nu echt anders gaan.

Maar op dat moment stond een grote ingrijpende verbouwing van onze woning op de planning en ik heb me toch nog een aantal jaren moeten inhouden.
Het erf werd tijdens de verbouwing één grote bouwplaats, geen eer aan de tuin te behalen.

Eind 2002 werd eindelijk de grond door een kraan geëgaliseerd en meteen zijn er twee vijvers uitgegraven. 
Zo kon ik in het voorjaar van 2003 beginnen met de aanleg van de tuin.
De bestrating rond het huis is wel zelf bedacht, maar de uitvoering hebben we uitbesteed.
Verder heb ik elke vierkante meter zelf onder handen gehad.
Het huis staat redelijk achter op het erf en daar vandaan ben ik gaan aanleggen telkens een stuk naar voren toe, en nog steeds komt er elk jaar wel wat nieuws bij.

Thea